احتمالا شما درک زیادی از زبان اشاره، که البته برای برقراری ارتباط بسیار مایوس کننده است، ندارید؛ مگر اینکه خودتان سنگین گوش باشید یا یکی از آشنایانتان دچار اختلالات شنوایی باشد! مهندسین دانشگاه کلایفرنیا سن دیگو، نمونه ای اولیه از آنچه “زبان دستکش” نامیده اند، ایجاد کرده اند؛ دستکشی با قابلیت فعال سازی از طریق بلوتوث که پوشیده از سنسور است و زبان اشاره و حرکات را خوانده و به متن ترجمه می کند.

این اولین دستگاهی نیست که برای شکستن مانع این زبان خاص طراحی شده است. Microsoft Imagine Cup در سال ۲۰۱۲ به دستکش های   EnableTalk  اعطا شده است که حرکات را به گفتار ترجمه می کند. چند سال بعد، تیمی از لندن سیستمی مشابه به نام  SignLanguageGlove ساختند. در عین حال،  Uni با استفاده از ردیابی حرکت توسط مادون قرمز، حرکات را به گفتار و متن ترجمه می کند.

زبان دستکش از روش ردیابی مشابه سایر سیستم های مبتنی بر دستکش استفاده می کند. ۹ سنسور قابل کشش به بند انگشت های دستکش ورزشی چرمی، دو تا روی هر انگشت و یکی روی انگشت شست، نصب شده اند .این سنسور ها به صفحه مداری روی مچ دست متصل هستند که یک حرف الفبای زبان اشاره آمریکایی را براساس موقعیت انگشتان تولید می کند.

این نشانه های قراردادی، بر اساس زبان دودویی می باشند. سنسور ها برای تغییر مقاومت الکتریکی در هنگام خم شدن یا کشش طراحی شده اند؛ بنابراین وقتی انگشت مستقیم باشد، دستگاه، ورودی صفر را ثبت می کند و اگر خم شده باشد، ورودی یک ثبت می شود. این سیستم، سیگنال های ارسالی از ۹ سنسور را ترکیب می کند تا یک کد ۹ رقمی تولید کند که با یک حرف خاص مطابقت دارد. به عنوان مثال، در زبان اشاره، حرف A با نگه داشتن انگشت شست به طور مستقیم و بقیه انگشتان به صورت خمیده، تولید می شود. بنابراین کد آن ۰۱۱۱۱۱۱۱۱ است. برای ایجاد تمایز میان حرکات مشابه، دستکش به سنسور شتاب سنج و فشار مجهز شده است.

سپس صفحه مدار این کد ها را به صورت رشته ای از حروف درآورده و برای نمایش، از طریق بلوتوث، به گوشی هوشمند یا صفحه کامپیوتر ارسال می کند. برای حفظ دسترسی به سیستم، این تیم زبان دستکش را با استفاده از مواد و روش های تولید ارزان قیمت ایجاد کرد که در آینده می توان از این طراحی برای کنترل دست مجازی یا رباتیک و یا آموزش پزشکی و نظامی استفاده کرد.

Timothy O’Connor، اولین نویسنده طرح آزمایشی زبان دستکش، می گوید:” تشخیص حرکت، تنها اثباتی بر قابلیت های این دستکش است. هدف نهایی ما، تبدیل این دستکش به دستکشی هوشمند است که در آینده به مردم اجازه می دهد از دست واقعی خود در واقعیت مجازی استفاده کنند که بیشتر از جوی استیک و دیگر کنترلر های موجود، مبتنی بر حس و انتقال مستقیم است. این برای بازی و سرگرمی خوب است اما، به عنوان مثال، برای روش های آموزش مجازی در پزشکی، بسیارمفید تر است.

این مطلب در مجله  PLOS ONE منتشر شد. زبان دستکش را می توانید در ویدئوی زیر ببینید:

منبع: UCSD